Ostatnio w nocy nie mogłam zasnąć, nie mam pojęcia dlaczego, ale jedyną deską ratunku było zamknięcie się w wyimigowanym świecie, świecie marzeń.
Naszła mnie myśl, która sprawiła, że uznałam iż chcę się tym podzielić w większą grupą ludzi.
Naszła mnie myśl, która sprawiła, że uznałam iż chcę się tym podzielić w większą grupą ludzi.
Dlaczego ludzie nie widzą piękna w codzienności?
Zachwycający jest każdy ludzki ruch, oddech, zwierzę, budynek, roślina, wszystko to jest niesamowite.
Człowiek żyjąc w takim środowisku przyzwyczaja się do tego, że wokół niego jest taki a nie inny świat. Przestaje dostrzegać piękno, brak monotonii, ale dla niego normalne, codzienne. Staje się to dla niego take zwykłe i nie dostrzega detali. Monotonia zawładnęła jego życiem, nic go nie zaskakuje. Jego życie zaczyna się i kończy w Internecie, a po zanim nie ma już rzadnych ambicji. Pasją staje się życie w globalnej sieci.
Zachwycający jest każdy ludzki ruch, oddech, zwierzę, budynek, roślina, wszystko to jest niesamowite.
Człowiek żyjąc w takim środowisku przyzwyczaja się do tego, że wokół niego jest taki a nie inny świat. Przestaje dostrzegać piękno, brak monotonii, ale dla niego normalne, codzienne. Staje się to dla niego take zwykłe i nie dostrzega detali. Monotonia zawładnęła jego życiem, nic go nie zaskakuje. Jego życie zaczyna się i kończy w Internecie, a po zanim nie ma już rzadnych ambicji. Pasją staje się życie w globalnej sieci.
Taki obraz codzienności z mojej perspektywy to umieranie za życia. Co to za życie, które tak naprawdę obraca się wokół kilku czynników? Trzeba być przebojowym, okryć to czego do tej pory nikt inny nie wiedział. Jak może przestać zaskakiwać Cię świat? Fascynujące jest to, że naukowcy, geniusze, wybitni ludzie, nie są w stanie określić skąd się my wzięliśmy. A Ciebie to nudzi? Wyjdź do ludzi, zobacz naturę, na własne oczy a nie za pośrednictwem Internetu! Życie jest tu, nie w sieci. Chcesz ciągle marnować ten czas na przeglądanie Facebooka?
Nawet nie zadajesz sobie sprawy jak wiele horyzontów jest do okrycia.
Spójrz na świat z innej perspektywy.
Rozejrzyj się do okoła, nie widzisz piękna w tym co Cię otacza?
Darem jest samo życie, że możemy przeżywać te cudowne chwile, poznawać ludzi, odkrywać coraz to bardziej oryginalne rzeczy. Nasze ciała są wyjątkowe!
Ziemia jest piękna, Ty jesteś piękna, Ty jesteś przystojny!
Wszystko wokół nas jest sztuką, my jesteśmy jej częścią, a w dużej mierze twórcami, dlatego doceń to!
Uśmiechnij się, usiądź na parapecie i wpatruj się w nocne niebo, to sprawi iż w Twojej głowie, utworzy się coś czego mogłeś do tej pory nie znać...
Fascynuj się tym co jest wokół Ciebie, życie masz jedno, więcej szans nie dostaniesz.
Amy ♡
Ja zawsze przed snem wpadam w świat marzeń. Dobrze mówisz! Ludzie się przyzwyczają do otaczającego ich świata, choć myślę, że gdyby osoba mieszkająca załóżmy na wsi poleciała do jakiegoś dużego miasta, które coś sobą oferuje nawet Rio to pogląd jest inny. Świetna muzyka, czy to One Direction?
OdpowiedzUsuńZgadzam się z Tobą! Byłam w Niemczech i wtedy zauważyłam, że tak bliski nam kraj to inny świat, od tej pory już nic nie przestaje mnie zaskakiwać. Tak to One Direction :)
Usuń~ Amy xx
Pięknie napisane, ludzie nie doceniają tego co mają dookoła siebie :) Staram się widzieć piękno we wszystkim, czasami nawet nie mogę się nadziwić jaki ten świat jest cudowny! :) Szczęśliwego Nowego Roku :)
OdpowiedzUsuńhttp://eyenjf.blogspot.com/
Myślę, że zostaliśmy tak nauczeni, że wiecznie nam mało i mało... A szkoda, bo czasem mamy więcej niż szukamy. ;)
OdpowiedzUsuńU mnie nowy post, zapraszam!
Obserwuję ;)
MÓJ BLOG-KLIIK
Super napisane. Często tak mam,że uciekam do własnego świata, kiedy ten rzeczywisty "przestaje mi pasować" a może właśnie powinna zacząć dostrzegać to co mnie otacza :)
OdpowiedzUsuńBardzo fajny blog :)
Zapraszam do siebie http://abi-bloguje.blogspot.com/
Co powiesz na obs za obs? :)
Na wstępie dziękuję za miły komentarz na moim blogu - http://myslnik-bezmyslnik.blogspot.com/. Co do wpisu - mam wrażenie,że opisane w nim zjawisko w dużej mierze wiąże się niechęcią do opuszczania naszego bezpiecznego świata. Może i brzydkiego - ale za to znanego.
OdpowiedzUsuńStaram się ciągle poznawać świat. Przyglądam się tym samym drzewom za każdym razem, gdy jadę autobusem, bo codziennie są inne: światło pada z drugiej strony, czasami pozbawione liści albo posiadające dopiero rozkwitające pąki. To nieulotne piękno natury, która mnie otacza dookoła jest moją inspiracją. Smuci mnie fakt, że niektórzy tego nie dostrzegają. Narzekają na monotonię ich życia. Świetnie to ujęłyście, aby fascynować się tym, co może wkrótce przeminąć.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i obserwuję. Z pewnością zostanę tutaj na dłużej.
Prozaiczne szepty
Ciekawy post. Bardzo fajnie to napisałaś. Masz bardzo interesujący styl pisowni ! Świetny wygląd bloga
OdpowiedzUsuńKochana co powiesz na wspólną obserwacje? Jeśli się zgadzasz to zaobserwuj i daj znać u mnie w komentarzu, a ja na pewno się odwdzięczę.
http://m-grabowska.blogspot.com/
Ja mam wiele marzeń, celów do których codziennie staram się dążyć, niektóre z dnia na dzień stają się coraz bardziej niemożliwe, a mimo to nadal staram się realizować w codzienności, nie można przecież wszystkiego odkładać w przyszłość
OdpowiedzUsuńwww.different-view-of-the-life.pl
Motywujący wpis, i prawdziwy- zwłaszcza z tym niedostrzeganiem piękna.
OdpowiedzUsuńbjutifiut-lajf.blogspot.com
Zgadzam się z Tobą w 100%. Pierwszy raz czytałam taki post i jest świetny, jeszcze ta muzyka w tle. Cudownie!!! Bardzo spodobał mi się Twój blog, więc obserwuję, zapraszam do mnie http://domkaa-g.blogspot.com
OdpowiedzUsuńmacie mega bloga, bardzo mi się podobają wasze wpisy.
OdpowiedzUsuńWidać, że prowadzicie go z wielką pasją:')
obserwuje buziaki
Poprawił mi się mój zryty humor :')
OdpowiedzUsuńbjutifiut-lajf.blogspot.com